معبد به عنوان مخفیگاه دزدان (ارمیا 7:1-19)

متن پست:

در این پیام یکشنبه، یک رویداد تاریخی توصیف می‌شود که در آن جویاکیم در سال 608 قبل از میلاد در معبد به عنوان پادشاه تاج‌گذاری می‌شود. اما این لحظه جلبه به وسیله کلمات ارمیا که به ریاکاری مذهبی و نقض اخلاق در جامعه هشدار می‌دهد، متوقف می‌شود.

ارمیا سه اتهام اساسی علیه مردم می‌آورد:

1. ریاکاری مذهبی: مردم معبد را به عنوان یک معبود تبدیل کرده‌اند و بیشتر به آن اعتماد می‌کنند تا به دنبال ارتباط شخصی با خدا بروند.
2. کمبود اخلاق: پیامبر از رفتارهای نامشروع مانند دزدی، قتل و سوگند دروغین انتقاد می‌کند که در جامعه جاری شده و ارزش‌های اخلاقی را تحت تأثیر قرار داده‌اند.
3. عبادت اصنامی: با وجود تعبد به خدا، مردم نیز به دنبال رضایت ایزدان دیگر می‌گردند، که نشان از عدم اعتماد واقعی به خداست.

پیام ارمیا واضح است: زمان تأمل و تغییر فرا رسیده است. جامعه باید به سوی خدا بازگردد، بر اصول اخلاقی زندگی کند و از امنیت‌های کاذب دست بکشد. پیامبر همچنین تأکید می‌کند که عبادت واقعی تنها به یک مکان محدود نیست و در نگاه دلان جواب می‌یابد.

این پیام به خوانندگان دعوت می‌کند تا به ایمان و اخلاق خود سؤال کنند، به روش‌های مذهبی سطحی اعتماد نکنند و به دنبال یک رابطه واقعی با خدا بگردند. علاوه بر این، تأکید بر این است که نماز صادقانه و آمادگی برای پیروی از اراده الهی، اساسی برای داشتن زندگی واقعی و هماهنگ با ایمان است.

نهایت دعوت به تغییر و جستجوی فعالانه برای یک رابطه عمیق با خدا در تمام جوانب زندگی است.

آمین!

Link zum predigt