از بندگی به میراث الهی: تحولات آشکار شب کریسمس

تفسیر گلاطیان 4:1-7 برای درک آزادی واقعی در کریسمس

اندیشه‌ی دلنشین در خطبه‌ی شب کریسمس ما را به اعماق گلاطیان 4:1-7 می‌کشاند و داستانی از تحول از بندگی به پسری الهی را فاش می‌کند.

بندگی ویژه‌ی آزادی: پولس، فریسه سابق، از مقایسه‌ی یک وارث کم‌سن برای توضیح وضعیت ما پیش از آمدن مسیح استفاده می‌کند. اگرچه ما وارثان ثروت الهی بودیم، اما تا زمانی که کم‌سن بودیم، تحت "کم‌سنی روحانی" محدود بودیم. قانون به عنوان نگهبان عمل می‌کرد و قوانین موقتی را تا رسیدن به کمال تعیین می‌کرد.

تفاوت میان پسر و بنده: مقایسه پولس با جامعه‌ای که بندگان در آن معمول بودند، تفاوت بین بودن فرزند و بنده را بیان می‌کند. هرچند فرزند مثل یک بنده تحت‌الیه نیست، اما دسترسی به میراث پدر مشروط است. پولس تاکید می‌کند که تمام بشر این "کم‌سنی روحانی" را تجربه کرده‌اند، اما با آمدن مسیح، نگهبانی به اتمام رسیده است.

انقضاء دوران قانون: قانون، به عنوان "اساس‌ها" نمایانگر محدودیت‌های مذهبی و فرهنگی، نماد وضعیت قبلی است. پولس به طور متفاوت ایمان یهود را با اساس‌ها مقایسه می‌کند، نه به این دلیل که قانون بد است، بلکه برای بیان موقت بودن آن. کریسمس نشان‌دهنده‌ی شروع دوران جدیدی است که قانون به فضای فیض می‌گذارد.

جسمانیت: جسمانی شدن، عمل جسورانه‌ای است که اعطای الهی به نجات بشر را نمایان می‌کند. خدا حدود میان جهان روحانی و مادی را می‌شکند و انتخاب می‌کند که به عنوان انسان متولد شود. عیسی مسیح، خدای حقیقی و انسان حقیقی، زیر حاکمیت قانون قرار گرفت تا همه را از زیر سلطه‌ی او خارج کند.

قیمت فداکاری: جسمانی شدن نه تنها انسانیت عیسی را نشان می‌دهد، بلکه نیاز به فداکاری او را هم ابراز می‌کند. قیمت فداکاری ما او بود. این عمل قهری انسان را از زندانی روحانی آزاد می‌کند و دوره‌ی جدیدی از آزادی را آغاز می‌کند.

فرزندی الهی: پذیرش به عنوان فرزندان الهی از طریق فداکاری اتفاق می‌افتد. روح‌القدس، نشان از فرزندی الهی، ما را با پدر بهشتی متصل می‌کند. این ارتباط صمیمی و شخصی در دعا با نام "آبا، پدر" بیان می‌شود و اعتماد و امانت فرزندان را نشان می‌دهد.

نتیجه‌گیری: دعوت به آزادی به طور خلاصه، کریسمس نه تنها به تولد مسیح یادآوری می‌کند، بلکه به انقلاب روحانی نیز اشاره دارد که با خود به همراه آورد. پیشنهاد الهی فرزندی، آزادی و عشق بی‌قید و شرط برای همه موجود است. سوال باقی می‌ماند: آیا ما این هدیه الهی را قبول کرده و به فرزندان، نه بندگان تبدیل می‌شویم؟

نتیجه‌گیری نهایی: تحول از بندگی به میراث الهی در این فصل کریسمس، هنگامی که درباره‌ی جسمانی شدن و فداکاری فکر می‌کنیم، به ژرفای تشویق الهی برای داشتن فرزندان، نه بندگان یادآور می‌شویم. دعوت همچنان وجود دارد: آیا به انقلاب آزادی پیوسته و به عشق بی‌قید و شرط الهی پاسخ خواهیم داد؟ بگذارید این کریسمس بیشتر از یک جشن باشد؛ بگذارید یک تحول از بندگی به میراث الهی باشد.

آمین!